De Koelwaterhal ligt aan de IJssel op een betoverende plek en is buitengewoon door zijn enorme glazen ruimte van 10 meter hoog die gespiegeld wordt in de kelderruimtes van 10 meter diep. In deze 16 waterkelders werd water uit de IJssel gezuiverd voor de IJsselcentrale, die tussen 2016 en 2018 is gesloopt. De kelders zijn nu leeg en de boven- en ondergrondse ruimtes zijn van grote allure. De Koelwaterhal wordt een internationale plek voor beeldende kunst. Een hotspot die plaats biedt aan exposities, muziek, theater, lezingen en horeca. Het is een kunstruimte gericht op internationale, nationale en regionale makers die de culturele infrastructuur in de regio Zwolle zal versterken. De Koelwaterhal is een initiatief van Ronald A. Westerhuis en ENERGY is de openingsexpositie.
Deelnemende kunstenaarsMaudy Alferink, Tim Wes, Raul Walch, Joyce Overheul, Junte Uiterwijk, Céline Struger, Arne Quinze, Nadja Adelmann, Marieke Pauwels, Kim van Norren, Francesca Marti, Jasper Krabbé, Dr Gindi, Nick Ervinck, Agnes Duijves, Stief Desmet, Hans Temmerman, Ronald A. Westerhuis en Warffemius.
De tentoonstelling is open vanaf 28 mei t/m 17 september 2023 van woensdag t/m zondag van 11 tot 18 uur en wordt begeleid door een lezingen- en evenementenprogramma. Er is horeca en ruimte voor ontvangsten.
De entree bedraagt € 9,50. Daarmee wordt u tevens vriend van de Koelwaterhal.
De Koelwaterhal is een van oorsprong industrieel gebouw, lees daarom deze huisregels aandachtig bij binnenkomst.
Koelwaterhal, IJsselcentraleweg 6, 8015 PA Zwolle.
De tentoonstelling is tot stand gekomen in nauwe samenwerking met de kunstenaars en: Gallery Ysebaert, Sint-Martens-Latem / Gallery Gerhardt Braun, Palma / Galerie Eigen + Art, Berlijn, Leipzig / Collectie Harms Rolde, Nooitgedacht / Galerie SheBam, Laetitia Gorsy, Leipzig / Galerie Ramakers, Den Haag.
ENERGY maakt onderdeel uit van het programma rond Hanzejaar 2023 en is mede mogelijk gemaakt door een bijdrage van de gemeente Zwolle.
www.visithanzesteden.nl
In ENERGY geeft het werk van de 19 kunstenaars betovering, denkaanzetten en spontane discussie en is het de inspiratiebron voor een verdiepend programma: De mens duikt op in haar surrealistische, futuristische gedaanten, psychologiserend zoals bij Dr Gindi, als dwalers door een buitenaards universum bij Francesca Marti, eenzame strijders in de post apocalyptische wereld van Raul Walch en als ijle veelkoppige fabelwezens bij Céline Struger. Jasper Krabbé plaatst zijn personen in de metropolen van nu en uit het verleden en focust op hun innerlijke kracht, waar Maudy Alferink rauwe schoonheid van de zelfexpressie celebreert. Tim Wes en Junte Uiterwijk verbinden de kunsten multidisciplinair en laten grenzen vervagen tussen beeld en geluid. Dat geldt ook voor Kim van Norren die haar verfstreken en haar woorden via songtekst citaten laat versmelten. Joyce Overheul stelt de naïviteit en onrechtvaardigheid van de mens aan de kaak. Arne Quinze, Agnes Duijves en Warffemius richten zich juist op de natuur, op bomen en bloemen. Bij Arne Quinze in grote schilderijen uit zijn eigen tuin, die hij ook ziet als zijn laboratorium, Agnes Duijves gebruikt echte bloemen die in al hun fragiliteit de eeuwigheid ademen. Warffemius stileert zijn bomen in metaal.
Stief Desmet laat dieren opduiken, gefragmenteerd, en desondanks vitaal als een teken van hoop. De levende wezens in amorfe gestalten bij Marieke Pauwels en Nick Ervinck lijken wel geconstrueerd te zijn in een parallel universum, een sciencefiction wereld, waarin schaal en vorm ons uit onze comfortzone haalt. Bij Hans Temmerman en Nadja Adelmann staan we in een spookachtige wereld waarin de mens slechts aanwezig is in zijn constructies om weer terug te keren in de grote ongenaakbare, stalen werken van Ronald A. Westerhuis waarbij we via onze reflectie van zijn keiharde, maar o zo kwetsbare glanzende staal ons zelf weer terugvinden.
